Padişahın çok sevdiği bir atı varmış. "Bu hayvanın öldüğünü bana kim söylerse, kellesi gider." dermiş. At ölmüş bir gün, millet telaşta, tir tir titriyor. Akıllı vezir ben söylerim demiş.
Girmiş padişaha. "Sultanım" demiş.
"Senin at var ya, senin at... Yem yemiyor, su içmiyor, yerinden kıpırdamıyor. Dört ayağı havada kaskatı duruyor. Nefes de almıyor."
"Bre zındık. Öldü, desene şuna" diye gürlemiş padişah. "Ben demedim, siz dediniz." diye gülmüş